पोहे – कधीही खाल्ला जाणारा पदार्थ. सकाळी-संध्याकाळी आणि कुठल्याही ऋतूमध्ये. गावी पालीला गेलो की जाड पोहे, पोह्याचे पापड, पोह्याची मिरगुंड या पदार्थांची खरेदीहमखास ठरलेली असायची आणि तीही वर्षभराच्या साठवणीची. त्याचबरोबर पोह्याचे डांगरही घेतलं घेतले जायचे. घरी कांदेपोहे केले की त्यावर ओले खोबरे, कोथिंबीर आणि तळलेला पोह्याचा पापड चुरून स्वाहा! अहाहा…जिभेचे चोचले ते किती पुरवायचे. सोबत दही आणि कैरीचे लोणचे म्हणजे मेजवानीच ! कधी कधी दडपे पोह्याचा खासा बेतही. दादरला सर्वोदय स्टोर्समध्ये बटाटापोह्याचेअसे वेगळे पोहे मिळायचे.
दारावर पोहे आणि कुरमुरे विकायला दर रविवारी एक टोपीवाले काका यायचे. त्यांच्याकडूनही कधीकधी आजी पोहे घ्यायची. काकांना गरमगरम चहा देऊन त्यांची आपुलकीने विचारपूस करायची, त्यामुळे पोहेवाले काकाही आजीला भेटल्याशिवाय जात नसत. रविवारी सकाळी माझा आणि भावाचा न्याहारीचा मेन्यू ठरलेला असायचा. मेतकूट घालून मऊ भात,कैरीचे लोणचे आणि पोह्याची मिरगुंड. त्याची चव अजूनही जिभेवर रेंगाळते आहे. आजही पोहे खाताना या आठवणी सोबत असतात.
आता तर जाडे पोहे, पातळ पोहे, बासमती पोहे दुकानात मिळतातच पण त्याच बरोबर कोजागिरी पौर्णिमेच्यावेळी खास बटर स्कॉच,स्ट्रॉबेरी, चोकोलेट असे विविध प्रकारच्या फ्लेवरचे पोहे हि मिळतात. पाहुणेमंडळी घरी अचानक आली कि सर्वांच्या आवडीचे आणि पटकन होणार पदार्थ म्हणजे कांदे पोहेच. असे हे सर्वांच्याच आवडीचे, आपुलकीचे पोहे…
-पूर्णिमा नार्वेकर
पुष्पक अपार्टमेंट, ब्लॉक नं 203,
भिकाजी लाड मार्ग,
दहिसर फाटक जवळ, दहिसर (प.), मुंबई – 400068