शाळा… आपल्या सगळ्यांच्याच मनातील एक सुखद आठवण. शाळेचे दिवस आजही आठवले तर त्या सुखद सुंदर आठवणींनी मन भरुन येतं. खरंच ते शाळेचे दिवस एखाद्या स्वच्छंदीपणे बागडणा-या फुलपाखरासारखे होते. दादरमधील शारदाश्रम विद्यामंदिर म्हणजे माझी शाळा. दत्तमंदिराचे भव्य सभागृह लाभलेली माझी शाळा. त्याच सभागृहात आमचा पी.टी. चा तास व्हायचा तसेच सांस्कृतिक कार्यक्रम आणि वार्षिक स्नेहसंम्मेलन सुद्धा.
मे महिना संपून जून महिना सुरु झाला की वेध लागायचे ते 13 तारखेचे. शाळेचा पहिला दिवस कधी येतोय आणि मैत्रिणी कधी भेटताहेत असे झालेले असायचे. वर्गात मैत्रिणीच्या बाजूचीच जागा अडवली जायची आणि मग काय गप्पांना वेळ पुरायचा नाही. मे महिन्यात तू काय केलं आणि मी काय केलं, कुठे कुठे जाऊन आलो अशा खूप काही गप्पा गोष्टी चालायच्या. पण मग काही दिवसांनी वर्गशिक्षिका उंची प्रमाणे जागेवर बसवायच्या. बाईंनी जागा बदलली की मन कुठेतरी खट्टु ही व्हायचे. हिरवा, लाल. पिवळा, निळा, काळा पांढरा अशा रंगांच्या इयत्तेप्रमाणे बदलत जाणा-या रिबीनी आजही आठवतात. त्या रिबीनींच्या रंगावरूनच लगेच ओळखायला यायचं की ती मुलगी कुठल्या इयत्तेत आहे.
खेळांमध्ये जिंकल्यांवर साजरा केलेला आनंद आणि हरल्यावर संपूर्ण वर्गाला झालेले दुःख आजही आठवते. मध्यल्या सुट्टीत मी आणि माझ्या दोन मैत्रिणींनी (माधवी आणि अंबालिका) वाचून काढलेली वि. स. खांडेकरांची उल्का कादंबरी आजही स्मरणात आहे. आमचा अ वर्ग मस्ती करण्यात पटाईत तसाच खेळ, सांस्कृतिक कार्यक्रम आणि अभ्यासातही तेवढाच हुशार.
गणित आणि विज्ञानासारखे अवघड विषय सोपे करुन शिकवणा-या भांडारकर बाई, भिडे बाई, पाटील बाई, मराठी आणि संस्कृत शिकवणा-या ताटकर बाई, इंग्रजीची भीती घालवणा-या आमच्या मुख्याधापिका कोल्हटकर बाई, तर शिस्तीचे धडे देणारे शेट्टी सर या सगळयांचे आणि शाळेचे संस्कार नकळत आमच्यावर झालेत. खरचं
शाळेचे ते दिवस मौजेचे
नकळत घडलेल्या संस्काराचे
अभ्यासाचे आणि खेळण्याचे
आठवणीत त्या हरवून जाण्याचे
पूर्णिमा नार्वेकर
पुष्पक अपार्टमेंट, ब्लॉक नं 203,
दहिसर फाटक जवळ,
दहिसर (प.),
मुंबई – 400068
