रिक्षावाल्याने सरळ चुकीच्या दिशेने गाडी घातली आणि वर समोरच्यावर दादागिरी करुन त्यालाच ओरडला… न राहून मग मी विचारलेच, तुम्ही रिक्षा वन वे मध्ये घातली, तुम्ही नियम तोडला ना… आणि त्या समोरच्यावर ओरडताय?’ त्यावर त्याने भन्नाट उत्तर दिले, ‘मॅडम, रोजच आम्ही या रोडने येतो, मोठया गाड्या अलाऊड नाही.., एवढा टर्न घेऊन कोण लांबून येणार. रिक्षा, बाईक काय तसा प्रॉब्लेम नाही.. चलता है.. सब!’ ’ मी त्याचे हे उत्तर ऐकून उडालेच. चलता है… म्हणजे नक्की कोणाला चालतं… हे असं नियम मोडणं? आपणच आपलं ठरवायचं.. आणि नियम धाब्यावर बसवायचे. खरं तर खूप राग आला पण काहीच करु शकले नाही.
‘’चलता है…’ हा शब्दप्रयोग दिवसभर आपण अनेक ठिकाणी ऐकत असतोच की. भाजी मार्केटमध्ये गेलात तर भाजी घेताना काही बायकांना सवय असते की एखादी काकडी, गाजर किंवा टॉमेटो भाजीबरोबर सरळ भाजीवाल्याला न विचारता आपल्या पिशवीत टाकतात आणि वर सांगतातही की, चलता है … इतना सब्जी तो लिया!
कधी रिक्षाचे 21 रुपये झाले की 20 रुपये हातावर टेकवायचे आणि म्हणायचेही चलता है.. 1 रुपया ही कम है!
नो पार्कींगच्या जागी गाडी पार्क करायची… आणि चलता है .. थोडी देर के लिए तो गाडी पार्क की है…
ट्रेनमधून उतरलो की डब्यातले पंखे बंद न करणे हे तर ठरलेलेचे असते. काही बायका तर मस्त गाडीत भाजी निवडतात, संत्री खातात आणि ‘चलता है..’ च्या आविर्भावात ती पायाने सीटखाली ढकलतात. ट्रेनमध्ये सीटसाठी क्लेम लावून सुद्धा एखादी अचानक त्या सीटवर येऊन आदळते आणि वर म्हणते सुद्धा ‘चलता है…’ क्लेम लगाया है तो क्या हुवा?…
तिकीटाच्या, बसच्या रांगेत, पोस्ट ऑफीसमध्ये, बँकेत तर काही जणांना मध्ये घुसण्याची सवयच असते. आणि वर तोंड करून सांगतात ही ‘चलता है…, लेट हो गया है…’ असे आणि अशाप्रकारचे बरेच अनुभव आपल्या सगळ्यांना रोजच येत असतात.
‘चलता है…’ या अॅटीट्यूडचा रोग आता दिवसेंदिवस फोफावतच चालला आहे. कोणाला चालतं हे असं बेशिस्त, बेजबाबदार, बेदरकार वागणं आणि का खपवून घेतो हे सारं.. याचा विचार करावाच लागेल. या अशा अॅटीट्यूडमुळेच कितीतरी अपघात होतात. बेशिस्तपणा बळावतो. दादागिरी वाढत जाते.
पूर्णिमा नार्वेकर
पुष्पक अपार्टमेंट, ब्लॉक नं 203,
भिकाजी लाड मार्ग,
दहिसर फाटक जवळ,
दहिसर (प.),
मुंबई – 400068
